บางคนเมื่อได้เงินมา ก็มักซื้อความหรูหราก่อน ซื้อความสุขสบายก่อน หน้าใหญ่ใจโต ขอให้ได้อวดก่อน
“คนรวย” เขาซื้อของแพงๆ หลังจากรวยแล้ว “คนจน” ซื้อแต่ของแพง ทั้งที่ยังไม่รวย
คนรวยสร้างกิจการ นำเงินมาต่อยอด ไปตรงไหนก็มีสาขาเพิ่ม ขยายกิจการไปเรื่อย
มีร้านตัวเอง หันไปทางไหนมีแต่รายได้ แล้วค่อยนำกำไรที่เหลือมาใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
คนจนสร้างแต่หนี้ หันไปทางไหนก็มีแต่เจ้าหนี้ รายได้เท่าเดิม แต่รายจ่ายมากกว่าเดิม
ผมเคยเป็นมาก่อน แต่หลังๆ มาผมรู้ว่าควรใช้เงินทำอะไร ตั้งแต่ผมฉลาดกว่าเงิน
ผมรู้ทันความโลภ ผมก็สบาย ถ้าอายุ 45-50 อยากนั่งทำงานงกๆ ให้คนอื่นชี้นิ้วสั่งงาน ก็ทำบ่อยๆ นะครับ
ผมเคยมีเงินมากพอ ที่จะถอยรถหรูในฝันแต่ผมไม่ทำ (ไม่ใช่ไม่อยากได้นะ แต่มีอย่างอื่นที่จำเป็นกว่า ควรทำก่อน)
คนที่ส่อแววว่าจะจน คือ “มีเงินปั๊บ ซื้อของที่ตัวเองอยากได้ก่อน” ไม่เชื่อไปสังเกตตัวเองดูนะ
ได้โบนัสมา 5 หมื่น กินเที่ยว ซื้อนาฬิกาที่ชอบ แล้วไง? กี่ปีแล้วที่ชีวิตเป็นแบบนี้ ต้องตื่นไปให้คนอื่นชี้นิ้วสั่งงาน
สิ้นปีมาก็เหมือนเดิมครับ อ้างอีกแล้ว “ทำงานเหนื่อยมาทั้งปี” ซื้อของดีๆ ของกินดีๆ ให้รางวัลชีวิตตัวเองหน่อย
ปีนี้ได้โบนัสมากหน่อย 60,000 ซื้อโทรศัพท์ใหม่ 25,000 พากันไปฉลอง 2 หมื่น เปลี่ยนแม็กรถอีก 18,000 ตังค์หมดพอดี
ทุกๆ ปีทำแบบนี้ ผ่านไป 10 ปี นั่งกินเหล้ากับเพื่อนกลุ่มเดิม ต่างคนต่างถามกันเอง ทำไมพวกเราจนจังวะ?
ทำงานมาตั้งนาน ไม่รวยสักที ทีนี้รู้ยังทำไม? เพราะคุณไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร
และที่สำคัญ นั่งรอแต่โอกาส ทำไมไม่สร้างโอกาสเอง? งอมืองอเท้า รอคนอื่นทำไม?
เมื่อก่อนผมก็เป็นครับ ทำงานเหนื่อยมาทั้งเดือน ขอให้รางวัลชีวิตบ้าง กินของแพงๆ ซื้อทุกอย่างที่อยากได้
นั่งร้านอาหารดีๆ ยังไม่ถึงวันที่ 10 ของเดือนเลย เงินเดือนหมดแล้ว เงินหมดก็กินมาม่าบ้าง ยืมเพื่อนบ้าง
ไหนล่ะกางเกงตัวละ 1,800 มันอิ่มท้องมั้ย รองเท้าคู่ละ 2,000 มันทำให้หายหิวหรือเปล่า กินอาหารแพงๆ อิ่มทั้งเดือนหรือไง?
บางทีที่ซื้อ ไม่ได้อยากได้จริงๆ ด้วยซ้ำ แค่อยากเอามาถ่ายรูป อัพสเตตัสลงโซเชียล เพื่อให้คนอื่นมาอวย
เพื่อให้คนอื่นรู้ว่าเราก็มีได้เหมือนกัน คนส่วนใหญ่ในสังคม เข้าใจคำว่ารางวัลชีวิตผิดๆ ไม่รวยจริงๆ อย่าไปฝืนทำ
แบบนี้กี่ปีๆ ก็จนแล้วจนอีก เงินเดือนออกมาก็อ้างเหมือนเดือนที่แล้ว เหนื่อยมาทั้งเดือนแล้ว
ขอให้รางวัลชีวิตกับตัวเองบ้าง หมดไปเท่าไรแล้วกับไอ้คำที่ว่า “เหนื่อยมาทั้งปีแล้ว ขอให้รางวัลกับตัวเองบ้าง”
ขอขอบคุณ สิริทัศน์ สมเสงี่ยม
