วันนี้เรามีเรื่องเล่าของคู่รักคู่หนึ่งที่อยู่กันมานาน โดยเริ่มแรกนั้นสามีทำงานเป็นช่างปูนในชนบท
เมื่อทำงานได้ระยะหนึ่ง ก็ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นหัวหน้าช่างปูน
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ก่อตั้งบริษัทรับเหมาก่อสร้างเป็นของตัวเอง
ต่อมา บริษัทก่อสร้างของเขา ก็ได้กลายเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงใหญ่โตพอสมควร
เขาได้พบปะสังสรรค์กับผู้คนและสังคมมากขึ้น และนี่คือจุดเริ่มต้นที่กลายเป็นจุดเปลี่ยน
เกิดสิ่งยั่วยุมากมายภายในใจของเขา เมื่อกลับมาบ้าน เขามองรูปร่างของภรรยาแล้วรู้สึกเบื่อหน่าย
จึงคิดว่าชีวิตคู่ของทั้งสอง ควรจะยุติลงได้แล้ว เขาได้ฝากเงินในบัญชีให้กับภรรยา 100 ล้านหยวน
ซึ่งเขาคิดว่าเพียงพอต่อการซื้อบ้านใหม่ในเมือง เขาได้วางแผนชีวิตใหม่ให้ภรรยา
หากเขาไม่ทำแบบนี้ เขาจะรู้สึกแย่ และรู้สึกว่าเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ
แม้จะหมดรักแล้ว แต่เขาก็ไม่ต้องการให้ภรรยาลำบาก หลังจากที่ขอแยกทางออกไป
เมื่อตระเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย เขาก็ได้พูดคุยกับภรรยา
เธอยอมรับและฟังข้อเสนอ ด้วยแววตาที่สงบและถ่อมตน
เมื่อถึงกำหนดเวลาที่ต้องย้ายออก ในช่วงบ่ายโมง เขาบอกภรรยาว่าจะกลับมาช่วยย้ายของ
และเป็นการจบชีวิตคู่ ที่อยู่ร่วมกันมา 20 ปี ตลอดช่วงเช้า เขาทำงานด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น
พอถึงเวลาพัก เขารีบกลับมาบ้านก็พบว่า ภรรยาไม่อยู่ที่บ้านแล้ว
พบเพียงแต่กุญแจบ้าน พร้อมกับสมุดบัญชีที่เขาฝากเงินให้จำนวน 100 ล้านหยวน
วางไว้กับจดหมาย ที่เขียนข้อความว่า..
“ฉันไปแล้วนะ ฉันจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ ผ้าปูเตียงซักเสร็จและตากแห้งหมดแล้ว พับเก็บไว้ให้ที่ห้องแต่งตัวมุมขวาของตู้”
“เวลาอากาศหนาว อย่าลืมเอาออกมาใช้ ส่วนเสื้อเชิ๊ตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้าและเข็มขัด เก็บไว้ชั้นล่างของตู้เสื้อผ้านะ”
“หลังจากที่ฉันไปแล้ว อย่าลืมกินยา กระเพาะคุณไม่ค่อยดี ฉันให้เพื่อนซื้อยาไว้ให้ คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปี”
“และยังมีอีกเรื่อง คุณชอบลืมกุญแจบ้านเป็นประจำ ฉันเลยฝากกุญแจสำรองไว้ที่ป้อมยาม ถ้าลืมก็ไปเอาที่ป้อมยามได้”
“ในตอนเช้าก่อนออกไปทำงาน อย่าลืมปิดหน้าต่าง เพราะถ้าฝนตกจะสาดเข้าบ้าน ทำให้พื้นบ้านเปียกและเสียหาย”
“ฉันทำเกี๊ยวที่คุณชอบไว้ให้ อยู่ในห้องครัว กลับมาก็ต้มกินเองได้นะ”
ลายมือของเธอในจดหมาย เขียนได้แย่มาก แต่ตัวหนังสือทุกตัวแสดงถึงความจริงใจสุดซึ้ง และทำให้เขารู้สึกเจ็บตรงหัวใจ
เขานั่งมองเกี๊ยวที่เธอห่อเก็บไว้ให้เขา ทำให้นึกถึงเมื่อ 20 ปีก่อน นึกถึงช่างปูนจนๆ คนหนึ่ง นึกถึงเสียงสับผักที่เตรียมห่อเกี๊ยวให้เขา
ทำให้เขามีความสุข และสัญญากับตัวเองไว้ว่า “ฉันจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขที่สุด”
เมื่อคิดได้เขาก็รีบขับรถออกไปตามหาภรรยาทันที และได้เจอเธอรอรถอยู่ที่สถานีรถไฟ
ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาพูดออกไปว่า..
“คุณจะไปไหน ผมเพิ่งเลิกงาน เหนื่อยมาทั้งวัน กลับบ้านยังไม่ได้กินข้าว หน้าที่ภรรยาเขาทำกันแบบนี้หรือไง?”
“ตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้” เมื่อเธอได้ฟังก็น้ำตาคลอ ค่อยๆ ลุกขึ้นและเดินตามหลังเขาไป
จากรอยน้ำตา กลายเป็นรอยยิ้ม แต่เธอไม่รู้ว่า ผู้ชายที่เดินอยู่ด้านหน้า ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก
ขณะที่เขาขับรถตามหาเธออยู่นั้น เขากลัวว่าจะหาเธอไม่เจอ กลัวว่าจะต้องสูญเสียเธอไปตลอดชีวิต
เขาได้แต่ด่าและโทษตัวเองว่า ทำไมถึงคิดไม่ได้ ทำไมถึงทิ้งผู้หญิงที่รักเขามาก
ผู้หญิงที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา 20 กว่าปี ผู้หญิงที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดไม่ได้
ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่จำนวนเงินในสมุดบัญชี แต่มันคือรอยยิ้มของคนที่รักต่างหาก
เมื่อคุณได้มีความรัก และพบกับคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณ ไม่ว่าจะเวลาสุขหรือเศร้าแล้ว
คุณก็ควรที่จะดูแลใส่ใจ ให้ความสำคัญกับเขาคนนั้นมากๆ สิ่งใหม่ๆ อาจทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้น
แต่สิ่งที่จะทำให้คุณสงบและสบายใจได้ ก็คือคนที่พร้อมจะอยู่ข้างคุณทุกเวลานั่นเอง
ขอบคุณ : ได้คิดก็คิดได้
