เรื่องของการอวดรวย เป็นอะไรที่เราพบเจอกันบ่อยมากในสังคมทุกวันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกโซเชียล
ที่เวลาได้อะไรมาใหม่ ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกาใหม่ รถใหม่ กระเป๋าแพงๆ ใบใหม่ ก็ต้องถ่ายรูปมาอวดเพื่อนในโลกโซเชียลเสมอ
อยากจะให้คนที่ได้เห็นนั้น รู้ว่าเรารวย เรามีเงินเยอะ เขาจะได้ชื่นชมเรา ยกย่องเรา เหมือนเอามายกฐานะตัวเองให้สูงมากขึ้น
คนที่อวดรวยที่เราเห็นกันส่วนใหญ่นั้น มักจะไม่ได้รวยจริงเหมือนอย่างที่เราคิด เพราะบางครั้งของที่ได้มานั้น
ก็เป็นเงินที่ต้องไปหยิบยืม หรือไปเป็นหนี้มาก่อน ถึงจะได้ของที่ต้องการมาครอบครอง ซึ่งบางครั้งการได้มาลักษณะนี้
มันก็ไม่ได้ทำให้คนที่ครอบครอง มีความสุขมากเท่าไหร่ หลายคนก็อาจจะชื่นชมเราบ้าง
เมื่อเห็นเราใช้ของแพง ของมีราคา แต่ถ้าเราได้มาแล้วมันเป็นทุกข์ ก็ไม่ควรจะมีมันดีกว่า
ดูเหมือนเราจะมีเงิน..แต่ควักออกมาซื้อของให้พ่อไม่ได้
ดูเหมือนเราจะมีเงิน..แต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคยได้ใช้
ดูเหมือนเราจะมีเงิน..แต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะมีเงิน..แต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ไหว
ดูเหมือนเราจะเก่ง..แต่เก่งกับการตะคอกใส่พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่ง..ลงกับคนอื่นไม่ได้ ก็หาเรื่องทะเลาะกับพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่ง..อดทนกับคนอื่นได้ แต่กับพ่อแม่อดทนไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่ง..จ้างคนอื่นได้ แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้ ที่ไม่ได้เงินเดือน
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง..อยู่นอกบ้านใช้เงินเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง..ชื่นชมครอบครัวคนอื่นไม่ขาดปาก แต่ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดี
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง..พ่อแม่ทนทุกข์เพื่อลูกได้ แต่พอเราเจอความลำบากเพียงนิดหน่อยก็ละทิ้งท่าน
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง..ยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเกียจพ่อแม่ของตนเอง
พ่อแม่ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า ทนทุกข์เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้
มีอะไรดีๆ จะนึกถึงลูกเป็นอันดับแรก ยินยอมอดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลูกได้อับอาย
รักโดยปราศจากเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแก่ตัว พระคุณบุพการี ตราบชั่วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด
ขอขอบคุณ นุสนธิ์บุคส์
