มีควายอยู่ตัวหนึ่ง เขายาวสวย ดูดี สง่างามมาก
เวลาผ่านไป เขาควายยาวมาก จนงอแทงเข้าไปในตัวของมัน มีอีกาตัวหนึ่งบินผ่านมา
ด้วยความสงสัย เลยบินลงมาเกาะที่หลัง แล้วถามควายว่า..
อีกา : ทำไมถึงไม่ตัด “เขา” ออกไปล่ะ
ควาย : ไม่เอาไม่ตัด เพราะฉัน “รักเขามาก”
แม่กา : แต่ยิ่งรักมาก เธอก็ยิ่งเจ็บมากนะ
ควายได้ยินแบบนี้แล้ว ได้แต่ครุ่นคิดเรื่องของเขา จนวันหนึ่ง ควายตัวนี้ทรมานจนทนไม่ไหว
เพราะเขากำลังแทงเข้าไปในตัวเรื่อย ๆ จึงได้คิดถึงคำพูดของอีกา ที่เคยให้คำแนะนำ
แล้วลองทำตามที่อีกาบอก โดยการตัด “เขา” ออก อีกาบินผ่านมาเห็นควายที่ตัดเขาออกไปแล้ว เลยถามควายไปว่า…
อีกา : เป็นยังไงบ้าง หลังจากที่ตัดเขาออกแล้ว
ควาย : ยังไม่ค่อยชินเท่าไรเลย
อีกา : แล้วที่ตัดเขาออกแล้ว ยังเจ็บอยู่ไหมล่ะ
ควาย : ไม่เจ็บเท่าตอนที่มีเขาอยู่แล้วล่ะ
อีกา : เห็นไหมล่ะ ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ ก็แค่ยังไม่ชินเท่านั้นเอง แต่มันไม่เจ็บและทรมานเหมือนเมื่อก่อนนะ..
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..
“ถ้ามีเขาแล้วมันทรมาน ลองตัดเขาออกดูบ้าง เผื่อมันจะดีขึ้น”
เราเองก็ยังสามารถก้าวข้ามผ่านไปได้ ตัวเขาเป็นของเขา แต่ความรักเป็นของเรา
แม้แต่ความรักที่เราให้เขา มันก็เป็นของเรา ความรักที่เราให้คนรอบข้าง นำกลับมารักตัวเองบ้าง
ในวันที่ต้องการกำลังใจ คำปลอบใจมันจะทำให้ดีขึ้นชั่วคราว แต่เวลามันเยียวยาได้จริง ๆ เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ
ที่มา chanisara