ว่ากันว่า คนที่คุ้นเคยกับเราที่สุดคือตัวเรา
และบางครั้ง คนที่แปลกหน้าที่สุดของเรา กลับเป็นตัวเราเอง
คนที่สนิทที่สุดคือตัวเรา แต่บางครั้ง คนที่ห่างเหินกับเราที่สุด ก็คือตัวเราเอง
เรามีดวงตาสองดวงเพื่อมองสิ่งต่าง ๆ ในโลกใบนี้ มองสรรพสิ่ง มองคนอื่น สิ่งเดียวที่มองไม่เห็น ก็คือตัวเอง
เห็นความผิดบาปของคนอื่น แต่ไม่เคยเห็นความผิดบาปของตัวเอง
เห็นความโลภมาก อยากได้ของคนอื่น แต่ไม่เคยเห็นความตระหนี่ถี่เหนียวของตัวเอง
เห็นความเห็นผิดของคนอื่น แต่ไม่เคยเห็นความโง่เขลาของตัวเอง
ดังนั้น ก่อนจะจัดการคนอื่น เริ่มจากจัดการตัวเอง
ก่อนจะตำหนิคนอื่น เริ่มจากตำหนิตัวเอง
ก่อนจะวิจารณ์คนอื่น เริ่มจากวิจารณ์ตัวเอง
ก่อนจะด่าว่าคนอื่น เริ่มจากด่าว่าตัวเอง
โบราณจึงว่าไว้ “ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงา”
เตือนตนให้พ้นผิดได้เสียก่อน ก่อนที่จะชี้นิ้วเตือนผู้คน
ที่มา นุสนธิ์บุคส์