ทำตัวเองให้เหมือน “อากาศ” แม้ไม่มีใครพูดถึง แต่ทุกคนก็ใช้หายใจ อย่าทำตัวให้เหมือน “พายุ” แม้ทุกคนพูดถึง แต่ไม่มีใครต้องการ
หากเราไม่รักตัวเอง ไม่ทำให้ตัวเองมีค่า แล้วใครเล่า จะเห็นค่าและรักเรา
การสร้างความดีนั้นจึงสำคัญ ทำเท่าที่มีโอกาสได้ทำ
“ความดี” เมื่อทำแล้ว ต่อให้ไม่มีใครเห็น มันก็ดีอยู่ดี และคนที่รู้นั้นมีแน่นอน อย่างน้อยก็ตัวเราเอง
ความดีที่เราทำ ก็เปรียบดังอากาศไว้ใช้หายใจ ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น เป็นเพียงสิ่งสำคัญที่ทุกคนต้องการ
หากสังคมนี้มีแต่คนทำดี สังคมก็จะเป็นสังคมที่น่าอยู่ ใคร ๆ ก็ต้องการ
เริ่มทำดีที่ตัวเรา และรอบข้างเราเขาก็จะดีตาม แม้ไม่มาก แต่มันก็ดีขึ้นแน่นอน
พายุนั้นก็เปรียบดังความโกรธที่กระทบใจ ในวันที่เราโกรธ ก็เหมือนเราเอาผ้าปิดตาแล้วทำตามอารมณ์
เราจะไม่เห็นเลยว่า เราทำหรือพูดอะไรไปบ้าง แต่คนรอบข้างเรา เขาจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ดังนั้น ความโกรธจึงเป็นพิษต่อตัวผู้โกรธเอง อย่าได้เอาความโกรธเพียงชั่วคราว แลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดี ๆ ที่เขามีให้
เพราะต่อให้คนดีแค่ไหน เขาก็มีขีดจำกัดของเขาเหมือนกัน
ที่มา have2post