วันที่ยังมีแม่อยู่ จงถนอมรักษาไว้ให้ดี

แม่ถามว่า ทำไมไม่เก็บที่นอน

แม่ถามว่า ทำไมไม่ล้างจาน

แม่ถามว่า ทำไมไม่ทำความสะอาดบ้าน

แม่ถามว่า จะไปไหน

แม่ถามว่า ไปกับใคร

แม่ถามว่า กลับเมื่อไหร่

แม่ถามว่า ทำไมกลับบ้านดึก

แม่ถามว่า ทำไมไม่รับสาย

แม่ถามว่า กินอะไรมาหรือยัง

แม่ถามว่า ทำไมไม่อ่าน line แม่

แล้ววันหนึ่ง…

มีที่นอนรกรุงรัง .. จานกองเต็มอ่าง .. บ้านที่มีแต่ฝุ่น

ไปไหนก็ได้ ไปกับใครก็ได้ กลับกี่โมงก็ได้ กลับดึกแค่ไหนก็ได้

ไม่มี “สายที่ไม่ได้รับ”

ไม่มี อาหารวางรอบนโต๊ะ

ไม่มี ข้อความทาง line ของแม่

นั่นหมายถึง..

ความห่วงใย ได้ตา ยไปจากคุณแล้ว

ถ้าวันนี้ความห่วงใยนั้นยังอยู่ จงถนอมรักษาไว้ให้ดี

จงมองที่เจตนา จงอย่ารำคาญความห่วงใย

เพราะเงินมากแค่ไหน.. ก็ซื้อความห่วงใยของแม่ไม่ได้