1. เผลอเปรียบเทียบลูกกับคนอื่น
เพราะการเปรียบเทียบ จะเป็นการสร้างความรู้สึกด้อย ให้เกิดขึ้นในใจของลูกๆ
ซึ่งเป็นอันตราย ต่อการพัฒนาบุคลิกภาพของเด็กอย่างมาก ถึงแม้การพูดในลักษณะนี้
จะเป็นความหวังดี ที่อยากจะให้ลูกได้พยายาม ปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น
แต่ก็อาจทำให้เด็กรู้สึกด้อยค่า และมองว่าไม่เก่งเท่าคนอื่นๆ จนเลิกพยายามและยอมแพ้
อีกมุมหนึ่งคือ เด็กอาจเกิดความคิด หาทางกลั่นแกล้ง ทำลายคู่แข่งคนอื่นๆ ได้
ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ควรเข้าใจว่า พื้นฐานของเด็กแต่ละคน ตลอดจนความสามารถนั้น แตกต่างกัน
ควรจะมองและชื่นชมลูก ในสิ่งที่เขาสามารถทำได้และถนัด มากกว่าการใช้คำพูด
ทำลายความรู้สึกของลูกๆ ด้วยการเปรียบเทียบ หรือเพื่อต้องการให้ลูกเก่งกว่าเด็กคนอื่นๆ
2. เผลอต่อว่าลูกต่อหน้าคนอื่น
การดุด่าว่ากล่าวลูก ต่อหน้าคนอื่น ถือเป็นการทำร้ายจิตใจลูกอย่างมาก
คุณพ่อคุณแม่ต้องคิดเสมอว่า เด็กๆ ก็มีความรู้สึกอาย และเสียหน้าเป็น
ดังนั้น หากลูกมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ควรค่อยๆ พูดกับลูกในระดับที่เสมอกัน
ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเป็นมิตร ซึ่งไม่ควรตะคอก หรือโดยวายลูกต่อหน้าคนอื่น
3. เผลอบอกว่า “ไม่รัก” แล้ว
เราไม่ควรนำความรัก มาใช้เป็นเงื่อนไขต่อรองกับลูก ซึ่งการบอกลูกว่า “ไม่รัก” บ่อยๆ
เป็นการบั่นทอนความมั่นคงทางอารมณ์ และจิตใจของลูกอย่างมาก พ่อแม่บางคนอาจบอกว่าไม่รัก
เพื่อให้ลูกเชื่อฟัง แต่หารู้ไม่ว่าวิธีนี้ อาจทำให้เด็กรู้สึกคิดจริงจังก็ได้ ว่าพ่อแม่ไม่รักจริงๆ
และรู้สึกเจ็บปวดมากที่สุด อาจจะไม่ทำตามในสิ่งที่พ่อแม่บอกแล้ว เพราะไม่มีประโยชน์อะไร
ที่เขาจะทำดีหรือเชื่อฟัง เมื่อพ่อแม่ไม่รัก ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเด็กมาก ดังนั้น หากคุณจะตำหนิลูก
ที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม ควรว่ากล่าวด้วยเหตุผล แทนการบอกว่า “ถ้าทำตัวแบบนี้..พ่อแม่จะไม่รักแล้วนะ”
4. เผลอเพิกเฉย ไม่สนใจ
การแสดงความไม่สนใจต่อลูกนั้น ในกรณีที่คุณพ่อคุณแม่ ตั้งใจแสดงออกให้ลูกเห็น ว่าการเรียกร้องความสนใจ
เพื่อที่จะให้พ่อแม่ตามใจ เช่น การร้องไห้ชักดิ้นชักงอ หรือการเดินหนีออกจากพ่อแม่นั้น..ไม่ได้ผล
วิธีนี้ถือเป็นการช่วยฝึกวินัยของลูก ให้เรียนรู้ว่าพฤติกรรมแบบนี้ ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่ได้
และลูกก็จะไม่ทำอีก แต่กลับกัน หากพ่อแม่เอาแต่สนใจอย่างอื่น โดยที่ไม่สนใจลูก
เพิกเฉยเมื่อลูกจะเข้ามาเล่นด้วย หรืออวดสิ่งของที่ลูกได้ทำเอง ถือเป็นการทำร้ายจิตใจของลูกมากนะ
5. เผลอข่มขู่ หรือทำให้กลัว
เด็กๆ มักจะกลัวเสียงดุจากคุณพ่อคุณแม่อยู่แล้ว เนื่องจากลูกยังไม่สามารถเข้าใจในเรื่องต่างๆ ได้ทั้งหมด
การเรียนรู้ครั้งแรก หรือการทำผิดพลาด อาจทำให้ลูกเกิดความไม่กล้าในครั้งต่อไป หากพ่อแม่ใช้วิธีการข่มขู่
มาเป็นข้อห้าม หรือหลอกเพื่อไม่ให้ลูกได้ทำสิ่งต่างๆ เช่น “ออกไปนอกบ้าน ระวังตำรวจจับนะ”
หรือ “ถ้าซนมากๆ เดี๋ยวตุ๊กแกกินตับนะ” การขู่ในลักษณะแบบนี้ หากทำบ่อยๆ ลูกจะซึมซับ
และจะกลายเป็นการกลัวฝังใจ กลัวแม้กระทั่งเรื่องนิดๆ หน่อยๆ ทำให้เด็กกลายเป็นคนขี้กลัว
ดังนั้น พ่อแม่ไม่ควรเผลอกระทำสิ่งเหล่านี้ เพื่อให้ลูกได้เติบโต เป็นคนอารมณ์ดี มีจิตใจมั่นคง
ขอขอบคุณ t h e a s i a n p a r e n t
