จะมีสักกี่คนที่คิดปฏิเสธความร่ำรวย เราทุกคนต่างก็ต้องการเงินทอง เพื่อให้ตนเองและครอบครัวมีชีวิตที่สุขสบายกันทั้งนั้น
แต่สิ่งใดที่มีค่า ล้วนไม่เคยได้มาง่ายๆ แม้แต่คนที่มีเงินเดือนหลายหมื่น ก็ยังต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย เพื่อให้ก้าวขึ้นมาถึงจุดนี้
เราต่างก็รู้ดีว่า งานไม่ได้หาง่าย และเงินก้อนโต ก็ไม่ได้มาง่ายๆ เช่นกัน แต่ทำไมคนส่วนใหญ่จึงหมิ่นเงินเดือนจำนวนน้อยกันนะ?
ไม่ว่าคุณจะอยู่สาขาอาชีพไหน ทำงานประจำ ทำงานอิสระ หรืองานพาร์ทไทม์ เราหวังว่า 4 ข้อต่อไปนี้ จะมีประโยชน์กับคุณ
1. ถ้าเราทำงานแล้วรู้สึกสนุก เงินเดือนจะเป็นเรื่องรองลงมาทันที
เงินเดือนน้อยไม่ใช่สาเหตุสำคัญที่ทำให้พนักงานลาออก คนอาชีพอิสระไม่กล้ารับงาน เพราะที่สุดแล้ว งานนั้นจะคุ้มหรือไม่คุ้ม ต้องมีอารมณ์ร่วมไปกับมันด้วย
คนที่ลาออกจากงานส่วนใหญ่จึงมักจะมีเหตุผลอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวกับเงิน เช่น ที่ทำงานไม่ปลอดภัย, คนจ้างงานสั่งงานนอกสเปค, เกิดความไม่เป็นธรรมในที่ทำงาน
2. เรื่องเงิน บางทีมันก็เป็นการแบ่งรับแบ่งสู้ เรื่องของใจ
การที่นายจ้างให้เงินน้อย บางทีก็ไม่ได้หมายความว่า ครั้งต่อไปจะไม่ได้เงินเพิ่ม การที่ลูกค้าจ้างงานในราคาถูก บางทีเขาก็เห็นแก่เราที่ไม่มีประสบการณ์มาก่อน หรือมีงบจำกัดจริงๆ
การทำงานไม่ว่าจะสายงานไหนก็ตาม มันต้องใช้ใจแลกใจ เราเป็นฝ่ายร้องขออย่างเดียวไม่ได้ เงินจ้างทำให้เราอิ่มท้อง แต่การทำงานต้องใช้ความอิ่มใจ
เรายิ้มคนเดียว ยังไงก็ไม่ดีเท่าทำให้คนอื่นยิ้มด้วย ทุกคนควรมีความสุขกับงานที่เราทำให้
3. การเริ่มที่เงินน้อย มันคือเครดิตติดตัวเราอย่างหนึ่ง
ทำงานอย่างตั้งใจและจริงใจ ทั้งที่เงื่อนไขจำกัด เป็นใครก็อยากจ้างเรา เผลอๆ อาจเพิ่มค่าจ้างเพราะเห็นแก่ความอดทน พยายาม และความอ่อนน้อมถ่อมตนด้วยซ้ำไป
หรือไม่ก็บอกต่อคนอื่นปากต่อปาก ทำให้เรามีลูกค้ามากขึ้น ขยายคอนเนคชั่นมากขึ้น นี่แหละบันไดพื้นฐานสู่การเป็นเศรษฐีที่หลายคนมองข้าม
4. บางตำแหน่งงาน ดูเหมือนจะหนักไม่คุ้มเงินจ้าง แต่เนื้องานมันให้อะไรมากกว่าที่คิด
นิสัยเสียอย่างหนึ่งที่ทำให้คนเราพลาดโอกาสดีๆ ไปก็คือ “การมองอะไรที่ไม่ทะลุปรุโปร่ง ขาดความเฉียบแหลม”
จึงไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ หากจะพบว่าคนที่หางานทำส่วนใหญ่ จะมองที่เงินเดือนก่อนเป็นอันดับแรก
แล้วค่อยมองที่ขอบเขตการทำงาน ว่าต้องทำอะไรบ้าง เจออะไรบ้าง (บางคนเลือกที่จะไม่มองขอบเขตงานเลยด้วยซ้ำ)
อย่าเหมารวมว่าเงินเดือนน้อย จะแปลว่าหน้าที่การงานง่อย ไม่พัฒนา ลองเปิดใจลุยดูบ้าง
บางตำแหน่งงานถึงจะไม่มีอะไรมาก แต่เราก็ยังได้ประสบการณ์ (อายุการทำงาน) ไว้สำหรับไปต่อยอดที่อื่น
บางตำแหน่งงานดูเหมือนไม่ค่อยทำอะไร แต่ได้เรียนรู้หลายอย่างรอบตัว เชื่อเถอะว่าการที่เราเสี่ยง เราไม่เคยสูญเปล่า
เราต้องมีก้าวแรกเพื่อก้าวต่อไปที่เติบโตขึ้น เกิดมาเป็นคน อย่าเห็นแก่ตน อย่ากลัวความลำบาก
หากหมิ่นเงินน้อย จะมีวันหยิบจับเงินก้อนได้อย่างไร มันก็เหมือนการก้าวบันได คุณไม่มีวันขึ้นขั้นสูงๆ ได้ ถ้าไม่เริ่มก้าวขั้นต่ำๆ ก่อน
อย่าเสียดายวุฒิ อย่าเสียดายฐานะ แต่จงเสียดายความสามารถที่มีไม่มากพอ เพราะปิดกั้นตัวเองด้วยอคติ
