ในงานสัมมนาแห่งหนึ่ง ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้รับลูกโป่งคนละใบ
และถูกขอให้เขียนชื่อตัวเองลงบนลูกโป่ง แล้วเอาไปใส่ไว้ในอีกห้องจนเต็ม
จากนั้นพิธีกรได้บอกให้ผู้เข้าร่วมสัมมนา เข้าไปในห้องนั้น
แล้วนำลูกโป่งที่มีชื่อตัวเองกลับออกมา ภายใน 5 นาที ห้องนั้นก็เหมือนเกิดจลาจล
ทุกคนต่างรีบหาลูกโป่งของตัวเอง เหยียบลูกโป่งคนอื่น ทั้งดึง ทั้งดัน
กระทบกระทั่ง ล้มลุกคลุกคลาน สุดท้ายไม่มีใครหาลูกโป่งที่มีชื่อตัวเองเจอเลย
พิธีกรประกาศให้หยุด แล้วเริ่มกระบวนการใหม่อีกครั้ง
คราวนี้เขาประกาศให้ทุกคน ค่อยๆ หยิบลูกโป่งที่อยู่ตรงหน้า
แล้วประกาศเรียกหาเจ้าของชื่อมารับลูกโป่งไป
ภายใน 3 นาที ทุกคนได้ลูกโป่งที่มีชื่อของตัวเองครบทุกคน
พิธีกรสรุปให้ฟังว่า…
สังคมของเราเป็นอย่างนี้ ทุกคนต่างมุ่งหาความสุข (ลูกโป่ง) ของตัวเอง
โดยไม่สนใจคนอื่น ไม่เอื้ออาทร ไม่แคร์แม้ต้องเหยียบย่ำความสุขของคนอื่น
แต่เมื่อใดที่ทุกคนมอบความสุข (ลูกโป่ง) ให้กับเพื่อนร่วมสังคมก่อน ทีละคน
ทุกคนจะได้ความสุขเท่าๆ กัน ไม่ตกหล่นแม้แต่คนเดียว
แถมให้อีกนิด นี่อาจเป็นวิธี ที่ทำให้เรามีความสุข
1. ไม่ต้องเถียง..ทุกเรื่อง
2. ไม่ต้องชนะ..ทุกครั้ง
3. ไม่ต้องพูด..ทุกอย่างที่คิด
4. ไม่ต้องมีความเห็น..กับทุกหัวข้อ
5. ไม่ต้องระบาย..ทุกความรู้สึกที่มี
6. ไม่ต้องรีบบอกรัก..เก็บไว้ก่อนก็ได้
7. ไม่ต้องรอ..การยอมรับจากคนอื่น
8. ไม่ต้องเป็นที่หนึ่ง..หรือที่สุดตลอดเวลา
9. ไม่ต้องแสดงให้เห็นว่า..ฉันเก่ง
10. ไม่ต้องใช้สิ่งของ..บอกเล่าความสำเร็จ
11. ไม่ต้องแคร์..การตัดสินจากคนอื่น
12. ไม่ต้องเก็บทุกเสียง..มาคิด
13. ไม่ต้องได้ดั่งใจ..ไปทุกอย่าง
14. ไม่ต้องตั้งกฎเกณฑ์..กับตัวเองมากนัก
15. ไม่ต้องงดน้ำตาล ช็อกโกแลต ของทอด..ตลอดเวลา
16. ไม่ต้องหวังว่า..ทุกอย่างจะต้องได้ภายในวันนี้
17. ไม่ต้องสำเร็จทุกเรื่อง..แค่สำเร็จบ้างก็พอ
18. ไม่ต้องรอเรื่องใหญ่ๆ ..ขอแค่ยิ้มให้กับเรื่องเล็กๆ เป็น
19. ไม่ต้องอยาก..มีความสุข
20. ไม่ต้องเชื่อ..ไอ้คนที่เขียนมาตั้งยี่สิบข้อ
555 ขอให้ทุกคนเริ่มต้นวันดีๆ ด้วยสิ่งดีๆ เริ่มต้นชีวิต ด้วยการคิดบวกนะครับ
ขอขอบคุณ นิ้วกลม, Forward Line
